Auntie time

Gutentag leute,

een heugelijke gebeurtenis mocht onlangs plaatsvinden, ik ben tante van het woest aantrekkelijke neefje Levi, die ik al 2x heb mogen aanschouwen via Skype, wat een feest! Over een kleine 3 maanden mag ik hem hopelijk ook in het mooie Noordeloos komen observeren.

Er zijn recent ook nog 3 Bakkertjes uit Asperen op bezoek geweest voor een klein weekje, wat resulteerde in verkenningstochten in de omgeving. De stadjes Cardigan, Aberystwyth, Aberaeron, en Llangrannog zijn bezocht, en mooie punten langs het ‘coastal path’ en in de heuvels ten noordoosten van hier, inclusief een mooie waterval. Ook hebben we geluk gehad met veel dolfijnen observeren vanaf land, en met een boot trip van de competitie werden ze wederom gespot. Kortom, een leuke en gezellige tijd!

Met mijn onderzoekje gaat het ook prima, dat loopt wel aardig volgens schema. Misschien is het wel leuk om eens te vermelden wat dat nou precies inhoud, aangezien dat hier mijn hoofdtaak is. Afgelopen zomer (2014) zijn medewerkers van mijn stage organisatie (CBMWC) 4 keer getuigen geweest van groepen Tuimelaars die een bruinvis (mini walvisje) aanvallen, wat natuurlijk heel verdrietig is. Mijn onderzoek gaat erover in welke sociale structuur de Tuimelaars leven die bij deze aanvallen betrokken waren. Dit om onder andere te kijken of de dieren dergelijk gedrag van elkaar kunnen leren, en wat hun positie in de populatie is.
Aangezien ik hiervoor data van de afgelopen 5 jaar voor gebruik is het voor mijn eigen onderzoek dus alleen laptop werk. Gelukkig draai ik daarom dus ook onder andere mee met land en boot surveys om de dolfijnen hier te mogen observeren. Afgelopen week ben ik ook gevraagd om als invaller deel te nemen aan een ander project, wat inhoud dat wanneer een van de vrijwilligers dolfijnen spot vanaf de pier, ze via de radio mij kunnen oproepen en dan kom ik met een grote camera aanrennen in de hoop mooie foto’s van de rugvinnetjes te kunnen maken, waardoor de dolfijnen hopelijk achteraf in het kantoor kunnen worden geïdentificeerd.

Wat ook nog wel interessant is, in west Wales is het fenomeen “geen telefonisch bereik hebben” gewoon nog mogelijk, vrij frequent zelfs. Ik zelf heb dat in Nederland al een tijd niet mogen ervaren. Nu moet ik ook wel gelijk toegeven dat het niet heel positief is en sommige leuke sms’jes over activiteiten een dag later binnekomen, iets minder handig. Iets anders eigenaardigs wat ze in Wales doen, is voluit de namen publiceren in kranten artikels, bij soms de meest persoonlijke en gênante verhalen. Zo las ik bijvoorbeeld in de krant dat iemand die ik aan de telefoon had gehad voor een bootboeking (of in ieder geval iemand met dezelfde naam) iemands anders Range Rover had aangevallen omdat de eigenaar van de auto hem via Facebook had bedreigd, altijd leuk om te weten. Dus je kan maar beter geen gekke dingen doen hier… ;)

Nog enkele belevenissen in het kort: ik heb volgens mij een bijbaantje als serveerster in een restaurantje in New Quay voor een paar avonden per week (carrière switch), veel schminken voor “educatieve” redenen, een tweede afscheidsdiner in een ander restaurant want er vertrekken alweer wat vrijwilligers en nieuwe vrijwilligers arriveren maandag, een bos vol Blue Bells (bos hyacinten), een bezoekje aan een soort kinderboerderij aan de kust met twee andere vrijwilligers, assisteren bij een presentatie over de zeedieren hier in de baai voor woudlopers en een dode gestrande bruinvis wat wel toevallig was, aangezien dat een paar dagen gebeurde na de strandingspresentatie die wel hadden gehad, wat ik in het vorige reisverslag vermelde.

Nu ga ik jullie weer verlaten, we gaan bijna de hottub (soort bubbelbad) van iemand een paar huizen verderop bezoeken :)

Liefs,
Auntie Rebecca