Van noord naar zuid
Blijf op de hoogte en volg Rebecca
03 November 2017 | Nieuw Zeeland, Wanaka
Gegroet zeer gewaardeerde lezers,
Sinds het eerste verslag heb ik alweer op mooie plekjes mogen verblijven. Bij een Maori nederzetting waar we een traditionele Hangi maaltijd kregen voorgeschoteld (gegaard in de grond) en bij een boerderie ver van de overige samenleving waar ik nog een paardje heb mogen bestijgen voor een prachtige trektocht. Een van de hoogtepunten tot nu toe was wel de wandeltocht via de Tongariro bergtop door vulkanisch landschap, bij sommigen beter bekend als Mordor. Geen hobbits met ringen tegen gekomen maar wel waanzinnige uitzichten, geen foto welke dat goed kan weergeven. De laatste stop op het noordereiland was in de hoofdstad Wellington die per voet werd verkend en waar vooral werd gerecreëerd, het moet natuurlijk wel leuk blijven.
Toen werd het tijd om met de ferry naar het zuidereiland te gaan waar gelijk goed werd afgetrapt met een wijnproeverij in de lokale wijngaarden. Bij het Abel Tasman nationaal park mocht ik vier andere backpackers vergezellen naar de eerste hut van hun meerdaagse huttentocht. Ik nam aan het eind van de dag lekker de boot terug naar het hostel waar ik genoot van een warme douche en normaal matras (mwuhaha). Maar mijn tijd voor een huttentocht komt nog wel… Via Westport naar Franz Josef gegaan waar ik in ruim 3 uur een berg mocht beklimmen voor moeilijk mooi uitzicht op onder andere de gelijknamige gletsjer, en waar we vervolgens in bijna drie keer zo korte tijd weer naar beneden zijn gerend. En dan zit ik nu in Wanaka waar we gisteren via een prachtige route langs de kust, door de bergen en langs meren aan mochten komen.
Maar natuurlijk moet ik reëel blijven en toegeven dat het backpacken natuurlijk niet alleen maar helemaal geweldig is, soms is het gewoon pure ellende. Zoals die keer dat ik werd ondergescheten door een meeuw net toen ik zo’n heerlijk pizzabroodje had gefixt, of toen ik om 5 uur uit bed rolde en dacht uit te schieten met de suiker in mijn yoghurt, het bleek zout… En nu ik met een bakkie en prachtig uitzicht dit verslag aan het typen ben, zit een Aziaat hiernaast op een heftig smakkende, slurpende manier z’n lunch naar binnen te werken, echt heel smerig. En het houdt ook maar niet op… En dan nog dagelijks slapen in slaapzalen, wat een getob. Behalve dat die handdoek die je ter hoogte van je kussen ophangt de enige vorm van privacy biedt als je het geluk hebt gehad om een beneden bed te veroveren, heb je ook nog dat volk wat ‘s nachts allerlei geluiden produceert, vre-se-lijk. Maar het meest verdrietige is nog wel dat sinds ik richting het zuiden ben gegaan er in het noorden op verschillende plekken waar ik ook ben geweest orka’s worden waargenomen, het is gewoon niet eerlijk…
Kortom, al met al, kort samengevat is het dus een en al ellende maar dat is prima te doorstaan met alle mooie, gave en komische ervaringen die daar tegenover staan! Maar Rebecca breit/breidt/brijdt/bereid er nu weer een einde aan want aan al het goeds komt een einde. Fijn weekend en tot horens!
Groetjes,
Rebecca
p.s. Bedankt voor de leuke reacties op de vorige blog! Helaas verloopt het uploaden van foto’s niet helemaal zoals gewenst.
Sinds het eerste verslag heb ik alweer op mooie plekjes mogen verblijven. Bij een Maori nederzetting waar we een traditionele Hangi maaltijd kregen voorgeschoteld (gegaard in de grond) en bij een boerderie ver van de overige samenleving waar ik nog een paardje heb mogen bestijgen voor een prachtige trektocht. Een van de hoogtepunten tot nu toe was wel de wandeltocht via de Tongariro bergtop door vulkanisch landschap, bij sommigen beter bekend als Mordor. Geen hobbits met ringen tegen gekomen maar wel waanzinnige uitzichten, geen foto welke dat goed kan weergeven. De laatste stop op het noordereiland was in de hoofdstad Wellington die per voet werd verkend en waar vooral werd gerecreëerd, het moet natuurlijk wel leuk blijven.
Toen werd het tijd om met de ferry naar het zuidereiland te gaan waar gelijk goed werd afgetrapt met een wijnproeverij in de lokale wijngaarden. Bij het Abel Tasman nationaal park mocht ik vier andere backpackers vergezellen naar de eerste hut van hun meerdaagse huttentocht. Ik nam aan het eind van de dag lekker de boot terug naar het hostel waar ik genoot van een warme douche en normaal matras (mwuhaha). Maar mijn tijd voor een huttentocht komt nog wel… Via Westport naar Franz Josef gegaan waar ik in ruim 3 uur een berg mocht beklimmen voor moeilijk mooi uitzicht op onder andere de gelijknamige gletsjer, en waar we vervolgens in bijna drie keer zo korte tijd weer naar beneden zijn gerend. En dan zit ik nu in Wanaka waar we gisteren via een prachtige route langs de kust, door de bergen en langs meren aan mochten komen.
Maar natuurlijk moet ik reëel blijven en toegeven dat het backpacken natuurlijk niet alleen maar helemaal geweldig is, soms is het gewoon pure ellende. Zoals die keer dat ik werd ondergescheten door een meeuw net toen ik zo’n heerlijk pizzabroodje had gefixt, of toen ik om 5 uur uit bed rolde en dacht uit te schieten met de suiker in mijn yoghurt, het bleek zout… En nu ik met een bakkie en prachtig uitzicht dit verslag aan het typen ben, zit een Aziaat hiernaast op een heftig smakkende, slurpende manier z’n lunch naar binnen te werken, echt heel smerig. En het houdt ook maar niet op… En dan nog dagelijks slapen in slaapzalen, wat een getob. Behalve dat die handdoek die je ter hoogte van je kussen ophangt de enige vorm van privacy biedt als je het geluk hebt gehad om een beneden bed te veroveren, heb je ook nog dat volk wat ‘s nachts allerlei geluiden produceert, vre-se-lijk. Maar het meest verdrietige is nog wel dat sinds ik richting het zuiden ben gegaan er in het noorden op verschillende plekken waar ik ook ben geweest orka’s worden waargenomen, het is gewoon niet eerlijk…
Kortom, al met al, kort samengevat is het dus een en al ellende maar dat is prima te doorstaan met alle mooie, gave en komische ervaringen die daar tegenover staan! Maar Rebecca breit/breidt/brijdt/bereid er nu weer een einde aan want aan al het goeds komt een einde. Fijn weekend en tot horens!
Groetjes,
Rebecca
p.s. Bedankt voor de leuke reacties op de vorige blog! Helaas verloopt het uploaden van foto’s niet helemaal zoals gewenst.
-
03 November 2017 - 07:50
Elsemiek :
Hee Rebeccha,
Het eerste deel van je verslag klinkt erg mooi en leuk. Het deel van de orka's stemt me wat verdrietig. Hopelijk ren je ze nog tegen het lijf, liefst niet letterlijk.
Have fun chicka!
Liefs Els -
03 November 2017 - 12:38
Michelle:
Lieve Rebecca,
Superleuk dat je ons weer op de hoogte houdt van al jouw belevenissen.
Veel plezier en geniet ervan!
Dikke kus,
Michelle -
05 November 2017 - 20:33
Oma Bakker:
lieve Rebecca leuk verslag weer van jou wat beleef je zo weer veel en mooie dingen zien dat is genieten hoor hier veder goed. Tijmen maren jorren elin menno hebben hier gegeten vanavond heel gezellig koud en regenachtig hier maar we hebben een warme stal !!!! nog fijne reis verder geniet er van groetjes en liefs v oma -
05 November 2017 - 22:16
Andre:
heeeeeeeeeeeeeee lieve Rebecca,
Prachtig land he Nieuw Zeeland!
Tongario crossing is toch echt een aanrader!!!
Heb je bovenop de vulkaan de meren nog gezien???
Abel Tasmanpark is toch ook heel mooi?
Geen last van sand fly's??/
Ga je nog de mouraki bolders en de pancake rotsen bekijjken?
Heb je mooi weer?
Wat een vragen van je oompie!!!
Hier frissies en regenachtig dus genieten daar aan de andere kant van de wereld,
Heel veel plezier.
Lieve groet,
Je oompie A
-
10 November 2017 - 10:27
Michelle:
Gefeliciteerd met je nieuwe neefje!!
Michelle -
12 November 2017 - 14:33
Tante Marcus:
Hi Rebecca!
Ik heb vandaag ons nieuwe neefje gezien. Met donker haar. En wat klein.
Natuurlijk ook even gesproken met je andere familieleden.
Ik vond het leuk om je blog weer te lezen., wens je een goed vervolg toe van je reis en tot sprekens.
Enjoy!
J. Hengelo :-) -
14 November 2017 - 15:16
Oma En Opa V:
Hallo lieve Rebecca,
Je eindigt nogal in mineur. Een beetje meer dankbaarheid, hoor. Maar ........, de slotzin maakt het weer een beetje goed.
Een late reactie uit een zure Vogelenzang. Bedankt dat we weer mogen meeleven met je pleizierige en minder plezierige ervaringen. Ook nog gefeliciteerd met je nieuwe neefje. Je bent anders wel een mooie tante. In plaats van deel uit te maken van het welkomst comité, reis je op het 'moment supreme', steeds weer naar het andere eind van de wereld. Hihi
Alle gekheid op een stokje: zul je voorzichtig zijn en goed uitkijken?
Hartelijke groeten uit een guur Sliedrecht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
