June

Ha Hollandse jongelui,

hier weer een teken van leven uit het mooie Welse land, waar het nationale symbool een draak is en de plaatsnamen zoveel mogelijk ch, ll, w, en y’s achter elkaar bevatten. Deze tante maakt het nog steeds erg goed, en betreurd al dat de helft van de stageperiode al gepasseerd is.

Wat ik al vermoedde toen ik het vorige reisverslag schreef was ook werkelijk waar, ik heb een bijbaantje als serveerster in een restaurant aan zee in New Quay. Ik begon wel gelijk in een drukke periode, het pinksterweekend en de daarop volgende week toen alle scholen hier vrij waren, waardoor het nogal vol was in New Quay. Van de 9 avonden in een rij er 7 gewerkt, dus dat was wel gelijk intens. De komende weken is het voorlopig alleen vrijdag en zaterdag avonden werken, dat is wel ideaal. Het werk bevalt een stuk beter dan verwacht, zolang er niks mis gaat met het eten is het echt wel leuk om te doen. En het kan ook nog eens worden gecombineerd met de plaatselijke dolfijnen, aangezien deze regelmatig worden gezien vanuit het restaurant in het mooie avondlicht.

Iets minder positief maar helaas ook reëel, tijdens twee boottripjes in de drukke week zeeziekte mogen ervaren. Goei’ndag als het mag, dat is echt niet fijn. De combinatie van vrij wild water en veel schrijven werkte niet helemaal goed uit. Gelukkig kon ik mij voor het oog professioneel houden, en toen na een van de trips een vrouwtje terug in de haven vroeg wat voor data ik zoal had verzameld tijdens de trip, vertelde ik maar niet dat daar deze trip niet heel veel van was gekomen. Gelukkig ging het gisteren tijdens een vier uur durende boot trip in het zomers zonnetje weer helemaal perfect, en had ik vanaf de top van de boot perfect uitzicht op minstens drie dolfijnen die onder de boeg zwommen.

Afgelopen week ben ik voor het eerst ook voor het andere projectje bezig, wat ik eerder al eens vermeldde. Mocht een van de vrijwilligers deze middag dolfijnen vanaf de pier zien, dan kom ik aanrennen met de camera met 500mm lens om die prachtbeestjes (en vooral hun rugvin) te fotograferen, wat een feest. Eergisteren resulteerde dat ik zo’n beetje de hele dag heen en weer lopen tussen de pier en kantoor omdat die aantrekkelijke dieren niet zo goed wisten wat ze nou precies wilden, benieuwd wat vandaag nog gaat brengen.

Als laatste wederom nog wat korte gebeurtenissen op een rij: Prosecco in de hottub, een exploderende achterband en de volgende dag een lekke voorband, vier seizoenen in een dag, pizza&film avond met ’t zooitje vrijwilligers compleet, hard oefenen met het koor voor het concert van volgende maand, falen in de pub quiz, vier nieuwe vrijwilligers en uiteraard het hoogtepunt; veel dolfijnen.

Standing by!

Lots of love,
Rebecca